środa, 15 stycznia 2014
poniedziałek, 13 stycznia 2014
Powiatowa szopka noworoczna - kolednik
Wniosek: Oszustwo może Cię wynieść na szczyt, ale nie utrzyma Cię tam na dlugo!
Nasz Powiat - to nasza polityczna szopka,to miejsce szczególne.
Szczególnie więc nad nasza radą powiatu unosiły w ubiegłym roku duchy polskie-duch praworządności,duch rozwagi.duch krasomóstwa,duch szacunku i jeszcze inne pomniejsze duszki tylko wszystkie one duchy jakieś takie niedostrzegalne były ,szczególnie niedostrzegalne dla oka wspólnoty powiatowej.
Nie powiem unosiły się też całkiem dostrzegalne Muzy.
Muzy nasze począwszy od Lusi po przez Alusi kończąc na Elusi.
Muze te w ubiegłym roku trzosem potrząsały napychając sobie kasę.
Czy jakiś powiat w Polsce Muzy takie ma?.-nie ma !. I mieć nie będzie,bo nasze są najwspanialsze i każdy z nas może mieć swoje.
Ja mam kwartet i bardzo je lubię.
W pierod,naprzód ,marsz czołowi celebryci naszej powiatowej polityki,polityczne orły,sokoły,powiatowi herosi.
Niech marsz rozpocznie pierwsza maska,największe wcielone zło,padalec,szatan i belzebub-oczywiście w kostiumie,który skroiła mu opozycja.Stał na bezdrożu,a właściwie jechał na dużej bani,jak mówi radna Wioletta ma wilcze oczy i kasę na rękach,w pas kłaniał się wrednym wyborcom.Pogonił sprzataczki i konserwatora
by w kotle wciąż mieszać,gnębić emerytki i wdowy na deser pozostawił sobie,rozsyłając noworoczną podobiznę -taki jest spalony starosta- to On czysto -Mefisto.
Biedna chuda Basia a wokół same koty,taki Bil -no spasł się tak,że Basia przy nim to okruszek. Nie ma to jak jej dogłębna analiza budżetowo-oświatowo-komunalna oraz intelkualna,z której to wynika ,że jednostki oświatowe posiadają budżet.Pani BASIU szkoła ma plan finansowy a nie budżet.
A teraz dla odmiany maska nowa -lewica kawiorowa.
Tadziu -jak sam się chce kreować romantyczny Cyd zdegenerowanej klasy politycznej.
A może mieszanka piorunująca tych sprzeczności-dla każdego coś miłego,byle tylko antyklerykalne,infantylne,lewicowe albo liberalne.
Sarkazm z prawa z tej maski bije na odległość,słów zabrakło by pojąć tezy radnej WIOLETTKI,czyżby lat na szkół prawiczych brakło,pojęć niedostatecznie przyswojono,iż nie chodzi tu obronę mandaty radnego,ino o rozwiązanie stosunku pracy.Do obrony tego pozostaje Sąd pracy nie rychliwy ale zawsze sprawiedliwy-ty masko lewcowo-kawiorowa.Można było nawet zaobserwować polityczne ocieplenie i zabarwione nieśmiałym humorem wypędzić populizm.
Z której strony by na to nie popatrzeć ludowe obyczaje dobrze robią politykom na nerwy i łagodzą obyczaje.
Inne maski największego opozycyjnego klubu,też całkiem pomysłowe-kto by pomyślał,że to tak niewinni politycy,czyste dobro i sama słodycz.Dla dobra piaskownicy oni wszystko zrobią,chyba ze nadchodzi burza,to nie przychodzą na sesję rady powiatu.Mowa tu o tuzach ludowej piaskownicy radnego Dychy i Giberta.kiedy w radzie szykuje się draka to ich nie ma,taka jest nasza paka.Zewsząd bieda nas otacza westchnął tuz powiatowy mieniąc się dziesiątką.
A dziweczynki ze szlachetnej paczki robią minki,bardzej kwaśne niż cytrynki,wykrzywiając buzie swe i spiewając słowa te: byle prędzej,byle dalej,hop szklaka piwa,byle JAN nie wszedł na mównicę.
Małgosia dobra laleczka,grzeczna laseczka-cacy ,cacy-czary mary woodoo pufff.
jedna szpileczka za szyderczą mowę i jeszcze jedna za byłą przyjażń dla Ryszarda
ijeszcze jedna dla Wiolettki masz"
Latem nowy duch nasz powiat nawiedził,otóż nastąpiła duchowa starostriada,czyli nagły wysyp starostów w radzie.
Tadzio ,Romcio i Stasiek zostali powołani na przwodniczacych rady. Romeczek przbierając maskę tenora spiewa-jedziemy na jednym wózku przed strachem broni nas defekt mózgu,jedziemy na jednym wózku.
Ostania maska radnego Gacka, radny Stanisławie
-Nie musisz niczego udawać,możesz latać za piłką lewicową w kolorowych majtkach i hartować w gałę i tak jesteś jednym z najlepszych wiceprzewodniczących rady jacy nam się trafili w naszym powiecie. Ćwiczyć należało chłopcy na ringu Bila wywalczyć,ale póki co,to mamy do przerwy O:O,nie mylić z OO czylipowiatową sławojkę czyli polityczne szambo.
Radny Gacek znokałtował ..samego siebie,ale obaj zawdnicy ostro szli ,żaden nie odpuścił,ble drugiego na deski i w zęby i poniżej pasa.Nie pomogły uśmieszki do elektoratu,wzywanie sędziego,śpiewanie "Murów. Runda po rundzie nijaka- oj panowie chyba trochę dajcie czadu." Bo na ostatniej sesji wiceprzewodniczącemu STANISŁAWOWI garda opadła.
MEFISTO mym życzeniem jest byś zdał mandat radnego i opuścił stołek starosty . Dosiego roku
środa, 8 stycznia 2014
sobota, 4 stycznia 2014
WSA stwierdza nieważność uchwały w sprawie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Bilem - Monika
Data orzeczenia
2013-10-30 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2013-07-05
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Barbara Gebel /sprawozdawca/
Iwona Tomaszewska /przewodniczący/
Katarzyna Grzegorczyk-Meder
Symbol z opisem
6262 Radni
6392 Skargi na uchwały rady powiatu w przedmiocie ... (art. 87 i 88 ustawy o samorządzie powiatowym)
Hasła tematyczne
Samorząd terytorialny
Skarżony organ
Rada Powiatu
Treść wyniku
Stwierdzono nieważność zaskarżonej uchwały
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1269 art. 1 ust. 1 i 2
Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych.
Dz.U. 2001 nr 142 poz 1592 art. 79 ust. 1, art. 22 ust. 2
ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym - tekst jednolity
Dz.U. 2012 nr 0 poz 270 art. 53 par. 1 i 2, art. 52 par. 3 i 4, art. 147 par. 1, art. 200, art. 205 par. 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
SENTENCJA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 października 2013 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa A. na uchwałę Rady Powiatu w Choszcznie z dnia 25 marca 2013 r. nr XXI/176/2013 w sprawie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, II. zasądza od Powiatu Choszczeńskiego na rzecz skarżącego Przedsiębiorstwa A. kwotę [...] złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
UZASADNIENIE
Spółka A., zwana dalej "Spółka A.", pismem z dnia [...] zwróciła się do Rady Powiatu o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym K.B., zatrudnionym w Spółce A. od dnia [...]. W uzasadnieniu wniosku, opisała nadużycia, jakich według niej dopuścił się K.B. piastując stanowisko prezesa, i które zmuszają pracodawcę do rozwiązania z nim umowy o pracę, w trybie art. 52 Kodeksu pracy. Spółka postawiła K.B. następujące zarzuty:
- rzekome użytkowanie przez Spółkę A. 60 sztuk pojemników na odpady segregowane, podczas gdy pojemniki nigdy nie były wykorzystywane przez spółkę, a jednak opłacano za korzystanie z nich,
- wykorzystywanie sprzętu służbowego i pracowników Spółki A. do prac przy nieruchomości stanowiącej prywatną własność K.B.,
- wykonanie przez Spółkę A. przyłącza wodociągowego do budynku stanowiącego własność P. i M. M., poniżej rzeczywistych kosztów.
Uchwałą z dnia 25 marca 2013 r. Nr XXI/176/2013, działając na podstawie
art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U
z 2001r. Nr 142 poz., 1592 ze zm.), Rada Powiatu w Choszcznie odmówiła wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z jej radnym – K.B.
W uzasadnieniu uchwały Rada powołała się na wyjaśnienia K.B., który zaprzeczył zarzutom postawionym przez pracodawcę Spółkę A.
W ocenie Rady, jest wiele wątpliwości, co do powodów złożenia wniosku
o rozwiązanie stosunku pracy z radnym. Według dat poszczególnych dokumentów najpierw wydano wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy, tj. dnia
[...], a później dopiero wpłynął do Rady Powiatu wniosek z dnia
[...] o wyrażenie zgody na wypowiedzenie. Nadto, wypowiedzenie K.B. warunków pracy zawiera inne uzasadnienie, niż późniejszy wniosek do Rady Powiatu o wyrażenie na to zgody. Z wyjaśnień radnego K.B. wynika, że jest to działanie na rzecz miejscowych polityków, "mające na celu zemstę za niereagowanie na wytyczne dotyczące pracodawczej polityki Burmistrza wobec powiatu. Potwierdzeniem tej tezy jest reakcja polityków gminy, a zwłaszcza tematy prowadzonych rozmów Burmistrza z radnymi powiatu sprzed roku i namawianie radnych powiatu do zmiany starosty i wybranie koleżanki protegowanej Burmistrza." Rada wskazała, że złożenie wniosku do Prokuratury nie jest wystarczającym powodem do wyrażenia zgody na wypowiedzenie umowy o pracę, a ona sama nie ma żadnych możliwości sprawdzenia stawianych zarzutów. W ocenie Rady, zarzuty zawarte we wniosku
z dnia [...] są gołosłowne.
Pismem z dnia [...] Spółka A., wezwała Radę Powiatu do usunięcia naruszenia prawa poprzez wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym K.B. Spółka wskazała, iż zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, rada ma obowiązek odmówić zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Tymczasem wskazane przez pracodawcę przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku pracy w żadnym stopniu się z tym nie wiążą, a nadto są potwierdzone stosowną dokumentacją. Rada Powiatu swoje stanowisko oparła wyłącznie na twierdzeniach zainteresowanego, który próbuje powiązać swoje zwolnienie z aspektem politycznym. Spółka zarzuciła, iż Rada w ogóle nie odniosła się do zarzutów dotyczących niewłaściwego wykonywania obowiązków pracowniczych przez radnego oraz nie uzasadniła w sposób wyczerpujący podjętej uchwały. Brak jest bowiem wskazania, na czym polega związek pomiędzy próbą rozwiązania stosunku pracy, a wykonywaniem mandatu radnego. Na poparcie swego stanowiska Spółka powołała się na orzecznictwo sądów administracyjnych. Odnosząc się do zastrzeżeń Rady Powiatu co do prawidłowości kolejności czynności podjętych przez pracodawcę, Spółka wyjaśniła, że stosownie do art. 42 § 3 Kodeksu pracy, rada powinna wyrazić swoją zgodę na rozwiązanie stosunku pracy dopiero wtedy, gdy na skutek nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy, ma dojść do rozwiązania stosunku pracy. Pracodawca wskazał, iż jego wniosek z dnia [...] należało potraktować jako podstawę do rozwiązania umowy o pracę, w trybie art. 52 Kodeksu pracy.
Uchwałą z dnia 1 lipca 2013 r. Nr XXIV/206/2013 Rada Powiatu w Choszcznie uznała wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 8 kwietnia 2013 r. za bezzasadne.
W uzasadnieniu uchwały Rada ponownie wskazała, że wypowiedzenie radnemu warunków pracy i płacy zawiera inne uzasadnienie, niż późniejszy wniosek o wyrażenie zgody na to wypowiedzenie. Zdaniem Rady Powiatu, taka okoliczność budzi uzasadnione wątpliwości co do prawdziwości przyczyn podanych we wniosku
o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym i jest jeszcze jednym
z czynników skłaniających Radę Powiatu do uznania ich za gołosłowne. Organ podkreślił, że mylne jest twierdzenie pracodawcy, iż Rada Powiatu powinna wyrazić swoją zgodę dopiero w sytuacji, gdy na skutek nieprzyjęcia nowych warunków pracy lub płacy ma dojść do rozwiązania stosunku pracy.
Rada powołała się na treść wyroku Sądu Najwyższego z 17 września 2007 r. sygn. akt. III PK 36/2007, w którym sąd uznał, że zgodnie z dyspozycją art. 42 § 1 Kodeksu pracy, zwanego dalej "K.p.", przepisy dotyczące definitywnego wypowiedzenia umowy o pracę stosuje się odpowiednio także do
tzw. wypowiedzenia zmieniającego, czyli wypowiedzenia wynikających z umowy
o pracę warunków pracy i płacy. Zarówno cel przepisu ochronnego, jak
i jednoznaczna treść art. 42 § 1 K.p., przemawiają za uznaniem, że w myśl art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, zgoda rady gminy wymagana jest także na dokonanie pracownikowi będącemu radnym wypowiedzenia zmieniającego. Wobec tego należy uznać, że pracodawca powinien uzyskać zgodę Rady Powiatu
także na wypowiedzenie radnemu warunków pracy.
Wobec faktu, że radny K.B. odmówił przyjęcia nowych warunków pracy
i płacy, opisanych w wypowiedzeniu zmieniającym z dnia [...], zgodnie z dyspozycją art. 42 § 3 K.p. umowa o pracę radnego rozwiązała się
z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia, tj. z dniem [...]. Oznacza to, że Rada Powiatu w dniu [...] podjęła uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy "post factum", a pracodawca naruszył przy dokonywaniu radnemu wypowiedzenia zmieniającego dyspozycję art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym.
W ocenie Rady, uchwała Nr XXI/176/2013 z dnia 25 marca 2013 r. została podjęta zgodnie z prawem, bowiem powodem podjęcia przez pracodawcę decyzji
o wypowiedzeniu K.B. stosunku pracy są przyczyny polityczne, na co wyraźnie wskazano w uzasadnieniu spornej uchwały. Jednakże, nawet gdyby uznać za pracodawcą, że powyższa przyczyna nie jest należycie uzasadnioną przyczyną podjęcia próby rozwiązania z radnym stosunku pracy, to Rada Powiatu podziela pogląd, występujący w doktrynie i orzecznictwie, że w sytuacji, w której podstawą rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę nie są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, rada może, ale nie musi, wyrazić zgody na rozwiązanie stosunku pracy.
Organ wskazał, że wartością chronioną przez przepis art. 22 ust. 2 ustawy
o samorządzie powiatowym jest trwałość stosunku pracy radnego oraz zapewnienie radnemu jak największej niezależności w sprawowaniu jego funkcji. Powołując się na treść wyroków sądów administracyjnych i Sądu Najwyższego Rada podała,
że wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy lub odmowa jest pozostawione uznaniu rady, z tym że w sytuacji, gdy dojdzie ona do przekonania,
że podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, zobowiązana jest odmówić wyrażenia zgody. Stanowisko rady powiatu w kwestii zgłoszonego przez pracodawcę zamiaru rozwiązania
z radnym stosunku pracy, jest uzależnione od przyczyn, które je uzasadniają tylko
w tym sensie, że w przypadku, gdy przyczyny te wiążą się ze zdarzeniami związanymi z wykonywaniem mandatu, rada ma obowiązek odmówienia zgody,
w przypadkach, w których takiego związku nie ma, wyrażenie zgody lub jej odmowa zostały pozostawione jej uznaniu.
W ocenie Rady, sporna uchwała zawierała uzasadnienie będące załącznikiem do uchwały, z którego wynika, czym kierowała się odmawiając zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym K.B. Nie leży natomiast w gestii rady powiatu dogłębne tłumaczenie pracodawcy na czym polega związek między działaniem miejscowych polityków mających na celu zemstę za niereagowanie przez radnego na wytyczne dotyczące pracodawczej polityki Burmistrza wobec powiatu, a próbą wypowiedzenia radnemu K.B. stosunku pracy. Rada wskazała, że wobec faktu, iż nie ma możliwości sprawdzenia podnoszonych przez pracodawcę okoliczności w Spółce A., pozostawiła tę kwestię do rozstrzygnięcia prokuraturze. Wykonanie powinności
w zakresie uzasadnienia uchwały nie oznacza, w świetle brzmienia art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, pełnego przeniesienia ciężaru dowodzenia
i szczegółowego badania całokształtu okoliczności faktycznych na radę powiatu.
W ocenie Rady, mimo, że pracodawca starał się wykazać okoliczności usprawiedliwiające jego decyzję, powodem wniosku są wyłącznie zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu przez radnego.
Pismem z dnia [...] Spółka A. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na uchwałę Rady Powiatu w Choszcznie z dnia
25 marca 2013 r. Nr XXI/176/2013 w sprawie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym K.B., wnosząc o stwierdzenie jej nieważności.
Zaskarżonej uchwale zarzuciła naruszenie art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, poprzez jego błędne zastosowanie, skutkujące odmową udzielenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, w sytuacji gdy podstawą wypowiedzenia nie były zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, jak również brak właściwego, wymaganego w świetle obowiązującej linii orzecznictwa, uzasadnienia merytorycznego uchwały. W skardze, Spółka powtórzyła zarzuty zawarte w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.
W odpowiedzi na skargę, Rada Powiatu wniosła o odrzucenie skargi jako wniesionej przedwcześnie, a w razie nieuwzględnienia powyższego żądania, wniosła o oddalenie skargi. Organ w odpowiedzi na skargę, w całości podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w uzasadnieniu uchwały z dnia 1 lipca 2013 r. Nr XXIV/206/2013 będącej odpowiedzią na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny z w a ż y ł, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności organów administracji publicznej, a w tym, między innymi, są właściwe do badania zgodności z prawem aktów organów jednostek samorządu terytorialnego. W rozpatrywanej sprawie jest to zaskarżona uchwała Rady Powiatu w Choszcznie. Stwierdzenie nieważności uchwały organu powiatu przez sąd następuje tylko w przypadku istotnego naruszenia prawa (art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Na wstępie należało się odnieść do zawartego w odpowiedzi na skargę wniosku o odrzucenie jej, jako wniesionej przedwcześnie. Zgodnie z art. 53 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę wnosi się
w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie, a w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.
Tak więc z dniem wniesienia wezwania do usunięcia naruszenie prawa rozpoczyna bieg termin sześćdziesięciu dni do wniesienia skargi, mimo że sprawa udzielenia odpowiedzi na to wezwanie jest otwarta. W okresie biegu tego terminu organ może udzielić odpowiedzi na wezwanie i w takim przypadku dalszy bieg tego terminu staje się bezprzedmiotowy, ponieważ od dnia doręczenia odpowiedzi na wezwanie, rozpoczyna bieg termin trzydziestu dni od dnia doręczenia tej odpowiedzi. Jeżeli natomiast w tym okresie organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie,
to nieprzerwanie biegnie termin sześćdziesięciu dni, liczony od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa ( uchwała 7 sędziów NSA z 2.04.2007 r. sygn. akt II OPS 2/07, wyrok NSA z 14.02.2013 r. sygn. akt II OSK 301/13,
z 23.04.2013 r. sygn. akt I OSK 710/13, z 09.05.2013 r. sygn. akt II FSK 2140/12).
W tej sytuacji, skarga w niniejszej sprawie została wniesiona w terminie stąd wniosek o jej odrzucenie nie znajduje uzasadnienia.
Zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), podstawą stwierdzenia nieważności uchwały organu powiatu może być tylko istotne naruszenie prawa.
Do istotnego naruszenia prawa zaliczane jest naruszenie przez organ powiatu podejmujący uchwałę przepisów o właściwości, podjęcie takiego aktu bez podstawy prawnej, wadliwe zastosowanie normy prawnej będącej podstawą prawną podjęcia aktu.
Według art. 22 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym rozwiązanie
z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady powiatu, której radny jest członkiem. Rada powiatu odmawia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu. Celem nadrzędnym tego przepisu jest ochrona stosunku pracy radnego. Następuje to poprzez uzależnienie od wyrażenia zgody przez radę powiatu możliwości rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę, nawet wtedy, gdyby to było z uszczerbkiem dla uprawnień pracodawcy.
Z analizy tego przepisu wynika, że radzie powiatu pozostawiono swobodę oceny, czy uwzględnienie wniosku pracodawcy jest zasadne. Gdy przesłanką żądania pracodawcy są zdarzenia niezwiązane z wykonywaniem przez pracownika mandatu radnego, rada powiatu powinna jednak zbadać przestrzeganie ogólnie obowiązujących zasad porządku prawnego. W rezultacie wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy lub odmowa rozwiązania mieści się w zakresie uznania rady powiatu, wyjątek stanowi odmowa wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy, gdy motywy wypowiedzenia wskazane przez pracodawcę są związane z wykonywaniem przez pracownika mandatu radnego – w takim przypadku rada winna odmówić. Motywy rozwiązania stosunku pracy muszą być więc uzasadnione, mieć podstawę w stanie faktycznym podanym przez pracodawcę,
a uzasadnienie uchwały podjętej przez radę powiatu musi się do nich odnieść. Wadliwa natomiast jest uchwała, której motywy są nie do pogodzenia z zasadami porządku prawnego i która nie ma oparcia w stanie faktycznym, w tym także
przedstawionym we wniosku o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy
z radnym.
W rozpoznawanej sprawie, Spółka A. w piśmie z dnia
[...], skierowanym do Rady Powiatu, o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy radnego wskazała szereg nieprawidłowości
w pracy radnego, w okresie kiedy pełnił obowiązki prezesa Spółki. Na potwierdzenie zarzutów, do pisma załączyła kserokopie dokumentów (10 załączników).
Tak więc Rada Powiatu powinna była rozpatrzyć sprawę
w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Spółki A. oraz
w oparciu o wyjaśnienia radnego, którego dotyczył wniosek.
W ocenie sądu, Rada Powiatu w zaskarżonej uchwale nie wykazała, że motywy podane przez Spółkę nie mogą być podstawą do wyrażenia wnioskowanej zgody. Rada Powiatu nie udowodniła swoich racji poprzestając na nieuzasadnionym twierdzeniu, że rzeczywiste motywy wniosku są związane
z wykonywaniem mandatu przez radnego, odnosząc się do bliżej nieokreślonych okoliczności sprzed roku.
Z uzasadnienia zaskarżonej uchwały wynika, że Rada nie zauważyła różnicy pomiędzy wcześniejszym wypowiedzeniem zmieniającym warunki pracy i płacy K.B., a wnioskowanym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia
z winy pracownika, tj. w trybie art.52 K.p. Dodać należy, że w ocenie sądu, logicznym jest, że uzasadnienie zmiany warunków pracy i płacy jest inne niż uzasadnienie rozwiązania stosunku pracy z winy pracownika, przy czym w niniejszym postępowaniu sąd nie odnosi się do wypowiedzenia zmieniającego warunki stosunku pracy radnego.
Rada nie odniosła się w ogóle do zarzutów, które legły u podstaw wniosku
z [...], a także do załączonych do niego dokumentów, co czyni wątpliwym czy merytorycznie wniosek w ogóle był rozpoznawany przez organ
(z protokołu sesji wynika, że radnym przedstawiono jedynie projekt uchwały wraz
z uzasadnieniem ).
Taki stan rzeczy, według sądu, nie zasługuje na aprobatę. Rada Powiatu powołała się na przepis art. 22 ust. 2 ustawy, traktując go w istocie jako blokadę podjęcia zamierzonego rozwiązania stosunku pracy radnego. Sąd stwierdza,
że podjęcie uchwały odmawiającej zgody na rozwiązanie umowy o pracę z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku pracy są zdarzenia związane
z wykonywaniem przez radnego mandatu, a pracodawca wskazuje na inne podstawy, Rada Powiatu powinna w sposób przekonywujący uzasadnić, dlaczego nie daje wiary podstawom wskazanym przez pracodawcę. W zaskarżonej uchwale takiego uzasadnienia nie było, rada stwierdziła tylko, że nie ma możliwości zweryfikowania zarzutów, a sprawą winien zająć się prokurator.
W utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, że uchwała odmowna powinna być należycie uzasadniona, co wynika nie tylko ze standardów demokratycznego państwa prawnego, ale również z zasady jawności działania władzy publicznej. W przeciwnym razie nie jest wiadomo, z jakiego powodu rada gminy udzieliła, względnie odmówiła udzielenia takiej zgody (wyrok NSA
z 05.09.2013 r. sygn. akt II OSK 900/13, z 19.06.2012 r. sygn. akt II OSK 870/12,
z 10.11.2011 r. sygn. akt II OSK 1884/11 dostępne w internecie).
W tym stanie rzeczy, Wojewódzki Sąd Administracyjny, orzekł na podstawie art.147 § 1 oraz art. 200 w zw. z art.205 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Rada Powiatu nie składa broni w walce o radnego BILA - Monika
RADY POWIATU W CHOSZCZNIE
z dnia 19 grudnia 2013 r.
w sprawie wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Szczecinie do Naczelnego Sądu Administracyjnego
w Warszawie. Na podstawie art. 12 pkt 11 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie
powiatowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 595 i poz. 645),w związku z art. 173 i art. 175 § 1
ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi ( tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, zm. z 2012 r. poz. 1101, zm.
z 2013 r. poz. 1529) uchwala się, co następuje:
§ 1. Postanawia się wnieść skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu
Administracyjnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
w Szczecinie z dnia 30 października 2013 r. sygn. akt II SA/Sz 679/13
stwierdzającego nieważność uchwały nr XXI/176/2013 Rady Powiatu w Choszcznie
z dnia 25 marca 2013 r. w sprawie odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie
stosunku pracy z radnym Konradem Bilem. § 2. Udziela się pełnomocnictwa radcy prawnemu Pani Elizie Nahajowskiej do sporządzenia, wniesienia skargi kasacyjnej, o której mowa w § 1 uchwały
i reprezentowania Rady Powiatu w Choszcznie w postępowaniu przed Naczelnym
Sądem Administracyjnym w Warszawie. § 3. Wykonanie uchwały powierza się Przewodniczącemu Rady Powiatu. § 4. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
czwartek, 2 stycznia 2014
Ciąg dalszy postępowania w sprawie uchylenia mandatu Staroście - monika
II OZ 1015/13 - Postanowienie NSA
Data orzeczenia
2013-11-18 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-10-31
Sąd Naczelny Sąd Administracyjny Sędziowie
Małgorzata Jaśkowska /przewodniczący sprawozdawca/ Symbol z opisem 6262 Radni
6411 Rozstrzygnięcia nadzorcze dotyczące gminy; skargi organów gminy na czynności nadzorcze
Hasła tematyczne
Organizacje społeczne
Sygn. powiązane
II SA/Sz 836/12 - Postanowienie WSA w Szczecinie z 2012-11-08
Skarżony organ Wojewoda Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 nr 0 poz 270 art.33 par. 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
SENTENCJA
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA - Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia L. w D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 836/12 wydane w przedmiocie odmowy dopuszczenia Stowarzyszenia L. w D. do udziału w sprawie ze skargi L. Ś. na zarządzenie zastępcze Wojewody Z. z dnia [...], nr [...] wydane w przedmiocie wygaśnięcia mandatu postanawia: oddalić zażalenie
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt II SA/Sz 836/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił S. w D. dopuszczenia do udziału w sprawie ze skargi L. Ś. na zarządzenie zastępcze Wojewody Z. z dnia [...], nr [...] wydane w przedmiocie wygaśnięcia mandatu.
We wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu przed Sądem I instancji wskazywano, że S. w D. jest organizacją społeczną, do której statutowych zadań należy rozwijanie i propagowanie inicjatyw, postaw i działań sprzyjających likwidacji bezrobocia, wytwarzania atmosfery zaufania i szacunku do ludzi tworzących miejsca pracy, upowszechnianie informacji o możliwości znalezienia pracy, przyczynienie się do tworzenia miejsc pracy, wspieranie organizacyjne i rzeczowe osób fizycznych, które podejmują takie działania.
Ponadto we wniosku podnoszono, że interes prawny w dopuszczeniu S. do udziału w sprawie wynika z faktu, iż od kilku lat współpracuje z Powiatem C., w którym L. Ś. jest starostą i radnym. S. niejednokrotnie zwracało się do Powiatu C. o pomoc finansową na organizowane akcje i zawsze spotykało się ze zrozumieniem i wsparciem ze strony L. Ś. Według wnioskodawcy utrata mandatu radnego przez L. Ś. może spowodować, że P. C. nie będzie już tak przychylnie odnosił się do realizacji celów statutowych S.
Odmawiając S. w D. dopuszczenia do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym na rozprawie w dniu 5 czerwca 2013 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie wskazał, że zgodnie z treścią art. 33 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.- powoływanej dalej jako p.p.s.a.) udział w charakterze uczestnika może zgłosić również osoba, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym, jeżeli wynik tego postępowania dotyczy jej interesu prawnego, a także organizacja społeczna, o której mowa w art. 25 § 4 tej ustawy, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności.
W ocenie Sądu I instancji, wydanie postanowienia o dopuszczeniu bądź odmowie dopuszczenia S. do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym toczącym się wskutek przedmiotowej skargi uzależnione jest od tego czy sprawa, w której S. chce uczestniczyć, dotyczy jej statutowej działalności. Cel statutowy oznacza, że sprawa dotyczy zasadniczych kierunków działalności danej organizacji zapisanych w statucie lub innym akcie regulującym wewnętrzny ustrój danej organizacji społecznej. Musi zatem istnieć merytoryczne powiązanie, rozumiane w sensie prawnym, a nie tylko faktycznym, przedmiotu postępowania administracyjnego z celami i zakresem działania organizacji społecznej.
Sąd I instancji wskazał, że z treści § 7 Statutu S. wynika, że celem S. jest: "wszechstronne propagowanie metod i technik stosowanych w zakresie działalności na rzecz bezrobotnych, współpraca i wzajemna pomoc członków S., współpraca z osobami oraz instytucjami w zakresie zbierania informacji i wymiany doświadczeń z dziedziny rynku pracy, doradztwo i pomoc organizacyjno-ekonomiczna oraz szkolenie członków i innych podmiotów zainteresowanych działalnością S., inne działania sprzyjające rozwojowi statutowych celów organizacji, prowadzenie działalności integrującej członków S. poprzez aktywność kulturalną, rekreacyjną i towarzyską."
W ocenie Sądu I instancji, sformułowane w ten sposób szczegółowe cele S. nie dają podstaw do uzasadnienia udziału S. w postępowaniu sądowoadministracyjnym dotyczącym skargi na zarządzenie zastępcze Wojewody Z. Działalność S. dotyczy wspierania na różnych płaszczyznach osób bezrobotnych. Natomiast w niniejszej sprawie wniesiona skarga, poddając kontroli Sądu zarządzenie zastępcze wojewody, jako akt nadzoru nad działalnością samorządu powiatu, w istocie stanowi realizację prawa do ochrony samodzielności jednostek samorządu terytorialnego. Skoro taki cel nie należy do celów statutowych S., nie może być ono dopuszczone do udziału w postępowaniu w sprawie ze skargi na zarządzenie zastępcze wojewody.
Zażaleniem z dnia 3 lipca 2013 r. S. w D. zaskarżyło postanowienie Sądu I instancji, wnosząc o jego zmianę poprzez orzeczenie o dopuszczeniu do udziału w postępowaniu. Postanowieniu zarzucono naruszenie art. 33 § 2 p.p.s.a. z uwagi na istnienie podstaw pozwalających na uznanie, że sprawa o wygaśnięcie mandatu radnego L. Ś. dotyczy zakresu statutowej działalności S.
W uzasadnieniu zażalenia wskazywano, że S. w D., jest organizacją społeczną, do której statutowych zadań należy rozwijanie i propagowanie inicjatyw, postaw i działań sprzyjających likwidacji bezrobocia, wytwarzanie atmosfery zaufania i szacunku do ludzi tworzących miejsca pracy, upowszechnianie informacji o możliwości znalezienia pracy, przyczynianie się do tworzenia miejsc pracy, wspieranie organizacyjne i rzeczowe osób fizycznych, które podejmują takie działania. Wskazywano jednocześnie, że Pan L. Ś. jako S. C., jest propagatorem inicjatyw, postaw i działań sprzyjających likwidacji bezrobocia. Powiat C. i, kierowany przez zarząd ze starostą Ś. na czele, realizuje już trzecią edycję programu "N.". Jest to program finansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego zachęcający i wspierający osoby zakładające własną działalność gospodarczą. Zadaniem statutowym naszego stowarzyszenia jest wspieranie osób, które propagują inicjatywy, postawy i działania sprzyjające likwidacji bezrobocia. W związku z tym udzielenie wsparcia Panu L. i Ś. mieści się w zakresie statutowych zadań stowarzyszenia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zagadnienie dopuszczenia do udziału w postępowaniu sądowym organizacji społecznej zostało uregulowane w art. 33 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym organizacja społeczna może zgłosić swój udział w postępowaniu sądowym, w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. Prawo stawia zatem organizacje społeczne takie jak stowarzyszenia w szczególnej pozycji ustrojowej. W sprawach sądowoadministracyjnych mogą one występować w interesie własnym jako skarżący (art. 50 § 1 p.p.s.a.), mogą jednak również występować w obronie interesu publicznego. Zgodnie z treścią art. 1 ust. 3 ustawy Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz. U. z 2001 r., Nr 79, poz. 855 ze zm.), stowarzyszenia mają prawo wypowiadania się w sprawach publicznych, co jest formą realizacji gwarantowanej przepisami Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. wolności zrzeszania się oraz prawa czynnego uczestniczenia w życiu publicznym.
W świetle art. 33 § 2 p.p.s.a. każdy cel działania określony w statucie nadanym czy przyjętym zgodnie z obowiązującym prawem może uzasadniać wystąpienie z żądaniem dopuszczenia do postępowania sądowego, jeżeli przedmiot postępowania wkracza w zakres działań organizacji społecznej, czy to ze względu na czynności postępowania, czy też ze względu na jego wynik. Celem wymienionym w statucie (regulaminie) organizacji, uzasadniającym dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w postępowaniu sądowym może być nie tylko obrona indywidualnych interesów i praw swoich członków, ale także na przykład propagowanie określonej działalności czy pewnych idei, ochrona wartości materialnych i niematerialnych, zapobieganie niekorzystnym zjawiskom społecznym lub ekonomicznym. Ponadto przepis art. 33 § 2 p.p.s.a. stosuje się w takich przypadkach, gdy toczy się postępowanie w sprawie jakiegoś podmiotu, a organizacja społeczna zabiega o udział w tym postępowaniu, nie dlatego żeby wesprzeć stronę, ale żeby przeciwstawić się jej żądaniom i interesom. Organizacja społeczna może działać na rzecz jednej ze stron, wzmacniając jej pozycję w postępowaniu, a może też nie wiązać swoich czynności procesowych z interesami żadnej ze stron, mając na uwadze tylko zachowanie wymagań interesu społecznego.
Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpatrywanej sprawy Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że przedmiot postępowania sądowego dotyczącego stwierdzenia przez organ nadzoru wygaśnięcia mandatu radnego nie jest merytorycznie powiązany z celami statutowymi S. w D. Nie należy tracić z pola widzenia, że celem postępowania sądowego w niniejszej sprawie jest kontrola zarządzenia zastępczego Wojewody Z. z dnia [...], nr [...] wydanego w sprawie wygaśnięcia mandatu w związku z wydaniem wobec radnego prawomocnego wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne w sprawie popełnienia przestępstwa umyślnego ściganego z oskarżenia publicznego.
Słusznie zatem stwierdził Sąd I instancji, że sprawa ta dotyczy nadzoru sprawowanego przez wojewodę nad działalnością jednostek samorządu terytorialnego (powiatu). Sądowa ochrona samodzielności jednostek samorządu terytorialnego nie należy do celów statutowych S. w D. W świetle § 1 i 7 statutu S. (karty 98-101 akt sądowych) za takie cele należy uznać poprawę warunków na rynku pracy poprzez wspieranie osób bezrobotnych oraz różnego rodzaju inicjatyw mających na celu tworzenie nowych miejsc pracy. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, realizacja tak określonych celów statutowych nie polega na wspieraniu w ramach procesu sądowego osoby, wobec której wojewoda wydał zarządzenie zastępcze w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego, nawet wówczas, gdy osoba taka jako radny, czy starosta wspierał inicjatywy dotyczące realizacji statutowych celów S. w D. Nie można bowiem zakładać, że inne osoby będące radnymi nie będą przychylnie odnosić się do inicjatyw społecznych, które wpisywać się będą w zakres statutowej działalności S. Czym innym jest wdzięczność członków S. za wspieranie programów wpływających na poprawę sytuacji na rynku pracy, a czym innym udział w postępowaniu sądowym dotyczącym aktu nadzoru nad samorządem terytorialnym.
Reasumując należy stwierdzić, że wspomniane zarządzenie zastępcze Wojewody Z. z dnia [...], nr [...] wydane w sprawie wygaśnięcia mandatu radnego nie mieści się w zakresie przedmiotowym działalności statutowej wnoszącego zażalenie S. w D. Stąd też w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie została spełniona przesłanka określona w art. 33 § 2 p.p.s.a., zgodnie z którym organizacja społeczna może być dopuszczona do udziału w postępowaniu sądowoadministracyjnym w sprawach innych osób, jeżeli sprawa dotyczy zakresu jej statutowej działalności. W świetle powyższego należało oddalić zażalenie.
W związku z zawartym w uzasadnieniu zażalenia wnioskiem S. w D. o zwolnienie od wpisu od zażalenia należy wskazać, że w piśmie z dnia 3 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie informował S., że postępowanie sądowe w niniejszej sprawie jest - stosownie do treści art. 86 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 595) - z mocy prawa zwolnione od opłat sądowych.
Z uwagi na powyższe okoliczności, Naczelny Sąd Administracyjny stosownie do art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
.........................................
s. Małgorzata Jaśkowska
Subskrybuj:
Posty (Atom)